روزهای قهوه ای!

صبح:

دم صبحی خواب می دیدم چهار قلو زائیدم! یا غیاث المستغیثین! همه اشان یک نفس ونگ می زدند .جیش هم نموده بودند . لابد گشنه اشان هم بود. تا سرم را می چرخاندم که "واو" را بیابم و هِلپ (کمک) طلب نمایم ، یکهویی یک بچه دیگر به چهار قلوها اضافه می شد! نه اینکه من جدیدالورودها را بزایم ها، نه! نمی دانم از کدام طرف خوابم بچه ها را زرتی وارد می نمودند که من نمی فهمیدم! نا سلامتی من ننه اشان بودم! این بود که در اواخر خواب یک دو جین بچه اطرافم را پر کرده بود . خدا مددی فرمود و از خواب پریدم. خواب که نه کابوس! ... قلبم مثل گنجشک می زد!

ظهر:

ظهر در حال پخت و پز و آشپزی بودم که یکهو دست و بالم شروع نمود به لرزیدن. نمی دانم این دیگر چه مرضی است که به جانم افتاده. تمام کابینت ها و یخچال و کمد و کشوها را زیر و رو کردم بلکه سر سوزنی چیز میز شیرین پیدا کنم و ببلعم تا از این حال زار نجات پیدا کنم. اما کو شیرینی؟ در حالت چهار دست و پا مثال همان اشتر خودمان، تکه نانی برداشتم و نفهمیدم به چه صورت تکه پاره اش نمودم و در حلقومم چپاندم! به صورت زلزله هفت ریشتری سگ لرزه می زدم و نان گاز می زدم. زلزله ام بند نمی آمد. از حالت اشتر به حالت بزمجه تغییر شکل داده و به صورت سینه خیز مثال همان خزنده مذکور خودم را به تلفن رساندم و باز از "واو" هلپ خواستم که ای "واو" اگر می خواهی مرا زنده بیابی بشتاب و با بیسکوییتی، شیرینی ای ، کوفتی ، چیزی به دادم برس که مردم!

شب:

اگر گزینه شام را از میانِ وعده های غذایی حذف می نمودند چیزی می شد؟ منظورم این است که کرات آسمانی به هم می خورد؟ آسمان در هم می پیچید؟ چه می شد؟ آخر درد شام از نهار بیشتر است! حداقل نهار به علت رفع عذاب وجدان و ذخیره انرژی برای ادامه جان کندن در طول روز توجیه علمی دارد ولی شام چه؟ می خوریم بعد هم فرتی می خوابیم! البته بماند که یک شب کم شام خورده بودم، تاکید می کنم فقط کم خورده بودم ،تا خود صبح از ضعف و غش و افکار گوناگون راجع به غذاهای چرب و چیلی خواب به چشمم نیامد تا اینکه نزدیکی های صبح یک بشقاب سالاد الویه را خاک بر سر نمودم و بعد با آرامش دو چندان خوابیدم! امشب هم برای شام بادمجان سرخ می کردم که یک قلنبه گنده روغن جزغاله شده روی دستم ریخت و من همانند  یویو به حالت سیخ سیخونکی بالا و پایین می پریدم و بال بال می زدم تا به شیر آب سرد برسم اما چه فایده؟ الان با یک عدد بالون روی دستم در حال وراجی به صورت مکتوب هستم.

اضافاتِ افاضات:

امروز متوجه شدم که کل خیابانمان مغازه هایشان را نغییر کاربری داده اند و به کارهای فرهنگی پدر و مادر دارمشغول شده اند. لامذهب ها ردیفی قلیان می فروشند همراه با زغال خوب! نی قلیان فرد اعلا هم موجود است!

 تشویق!