ای دریغ از ما، اگر کامی نگیریم از بهار...

بوی باران ،

بوی سبزه ،

بوی خاک..

شاخه های شسته،

باران خورده

پاک..

آسمان آبی و ابر سپید،

برگهای سبز بید ... 

عطر نرگس ،

رقص باد ...

نغمه شوق پرستوهای شاد ،

خلوت گرم کبوتر های مست ...

نرم نرمک میرسد اینک بهار...

وقتی یک دوری میزنم در  اکثر صفحات مجازی  ، به یک جمع بندی می رسم... 

یا غم و اندوه و غصه و نا امیدی و بلاتکلیفی و کراهت و زهر مار و اکبیر و نکبت و مرگ و درد و مرض.

یا آرمان و خوشبختی و خوشی و شادمانی و ذوق و  قر و اطفار و ادا و پز و من اینم و مرض!

گرفتید که؟!

والا اگه زندگی شما، به دلایلی که شما می گین تلخ باشه؛ مال ما، گاز دقیقه ای یکبار رها شدة رودة گندیدة مسافرای ناشتای ساعت 4 تا 5 صبح ِاتوبوس مسافربری نباشه! احتمالاً خود زهر ماره...

اگرم خوشبخت هم هستید به دلایلی که شما می گین؛ ... بیخیال این یکی دیگه!

نکته جالبش همه اینه که هر کدوم از بدبخت به خوشبخت یا از خوشبخت به بدبخت تبدیل میشن با همون عناصر مشترک اجتماعی و فرهنگی خوش و بد بخت می شن!

مثال :

(با لحن یک فروند لوس و ننور که تا دیروز توی پوست هندونه چیز میز می خورده و امروز دست شوهر نکبتشو گرفته با یه اِوِرِست افقی شکم، توی خیابون با ساق شلواری گل منگلی و مانتو استرج فوق باریک و فوق کوتاه و مثلاً داره قدم میزنه! قرائت بفرمائید!)  

اینم پسرمون محمد اهورا !  توی 4 ماهگی ، توی آتلیه قانیس! دستشون درد نکنه، خیلی مناسب گرفتند،  هر 18*13 رو 163.000 تومن.  من خدا رو بابت این نعمت بزرگی که بهمون داده واقعاً شاکرم !! (نویسنده: منم شاکرم!)

ایضاً بر عکسش!

من با همه وجودم اومدم که با تارهای صوتی خسته ام ، درون قلبی که داره از بی خونی وجودی پر از اندوه، خشک میزنه!! با ویژ ویژِ ! میگرن لعنتی هر شبم، برای لحظه ای آرامش گرفتن در تنهایی این ساعات از عمرم، برای چند روزم که شده به انگشتان نا امیدم که با سردی تمام روی کیبوردم  لندینگ می کنه! استراحت بدم و اینجا رو ترک کنم...  (نویسنده: ای به درک!)

می ترسم

می ترسم از آنکه بانگ آید روزی

کی بیخبران! راه نه آنست و نه این

                                    .....

                        بهار نزدیک است..

                                             امســال،

                                             بهار کنید و بهار شوید..

امضاء : با اجازه صاحب خانه؛ واو.